Vimovo to lek, który zawiera dwie substancje czynne: naproksen i ezomeprazol. Naproksen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), natomiast ezomeprazol jest inhibitorem pompy protonowej. Lek ten jest stosowany w objawowym leczeniu chorób stawów, takich jak choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów oraz zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Vimovo Tłumaczenie hasła "Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów" na angielski. juvenile rheumatoid arthritis jest tłumaczeniem "Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów ↔ Polyarticular juvenile idiopathic arthritis. Zapalenie mięśni jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy organizmu atakuje mięśnie. Najczęstszym objawem jest osłabienie mięśni, które może być od łagodnego do ciężkiego. Inne objawy to ból stawów, zmęczenie, gorączka i obrzęk. Zapalenie mięśni może dotyczyć każdego rodzaju mięśni w Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, MIZS, JIA (od ang. juvenile idiopathic arthritis), znane też pod nazwami młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów lub choroba Stilla – najczęstsza u dzieci postać zapalenia stawów, o nieznanej etiologii, rozpoczynająca się w młodym wieku (przed 16 rokiem życia), trwająca co najmniej 6 Wcześniej podejrzewano toczeń lub RZS • Zapalenie stawów - charakterystyka, objawy, rodzaje • Lek na młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów u dzieci • Reumatoidalne zapalenie stawów: leczenie kompleksowe (WIDEO) • Objawy zapalenia stawów - charakterystyka, rodzaje, symptomy • Cierpi co czwarty Polak. Jedna z tych chorób - przeciwciała monoklonalne - leki immunomodulujące, immunosupresyjne Learn with flashcards, games, and more — for free. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, skrót MIZS ( ang. juvenile idiopathic arthritis, JIA), inne nazwy: młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów, choroba Stilla – autoimmunologiczna, nieinfekcyjna, zapalna choroba stawów o nieznanej etiologii, rozpoczynająca się przed 16 rokiem Romicka AM. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Przew Lek. 2001; 4: 35–38. Weinstein RS, Jilka RL, Parfitt AM, et al. Inhibition of osteoblastogenesis and promotion of apoptosis of osteoblasts and osteocytes by glucocorticoids. Potential mechanisms of their deleterious effects on bone. J Clin Invest. 1998; 102(2): 274–282. Młodzieńcze zapalenie kości, czyli enostoza (czasami nazywana również eonzynofilowym zapaleniem kości lub panosteitis) to choroba, która dotyka głównie młode psy w okresie wzrostu. Najbardziej narażone na nią są psy ras dużych i olbrzymich, ale zdarza się również u mniejszych ras. Levi tylko leży i smuta. Witam serdecznie. Celem terapii farmakologicznej przy chorobach autoimmunologicznych typu młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe jest doprowadzenie do osłabienia symptomów chorobowych, aby nastąpiła remisja oraz aby nie dopuścić do nieodwracalnych zmian chorobowych, które mogą zadecydować o późniejszej niepełnosprawności bRGt. Komentowany artykuł:Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów Gdzie mogę skonsultować czy moje 6-letnie dziecko ma MIZS ? Potrzebuje innnych kontaktów niż do specjalistów z Instytutu Reumatologii na ul Spartańskiej w Warszawie ~Anna N Czy mozna wyleczyc młodziencze idiopatyczne zapalenie stawow?? ~Wioleta Jest taki szpital we wrocławiu na brohowie gdzie znajduje się oddział reumatologiczny dla dzieci. ~edyta Bardzo dobra jest klinika w sosnowcu - Centrum Pediatrii ul. Gabrieli Zapolskiej, sam leczyłem się tam przez 12 lat na oddziale Reumatologii, prowadził mnie dr Arabski, teraz pytać o dr Gruenpeter lub Świątek-Baczkowska ~MIZS Z tego co mówią lekarze to można tylko zaleczyć Moja córka choruje od 2006 r Przez 2 lata lekarze mnie zwodzili i nie rozpoznali choroby a po 2 latach dostałam się prywatnie do reumatologa w Poznaniu i pani doktor stwierdziła młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów [ postac wielostawowa] ~kasia111 Bardzo dobra pani dr Elżbieta Pawlaczyk-Wróblewska przyjmuje w poradni reumatologii dziecięcej w poznaniu w centrum medycznym nr 2 na ul. Wagrowskiej 6. Przyjmuje prywatnie, ale za to przynajmniej nie zwodzą cię miesiącami z diagnozą, kiedy ty zamartwiasz się o dziecko. ~alicja W Poznaniu bardzo dobrym specjalistą reumatologiem dziecięcym (leczyła moją córkę 10 lat, niestety przeszła na emeryturę) przyjmuje jednak prywatnie Pani dr Zabel. Wczesniej przyjmowała w Poradni przy Szpitalu na Bornakowska - Zabel ~ala Kasia 111 kto dobrze leczy w poznaniu ~jaa Tylko nie Wróblewska !!!! Ta kobieta nie potrafi wypisać prostej recepty nie mówiąc juz o rozpoznaniu choroby. Gdy poprosiłam ja o adnotacje o stanie zdrowia syna dla lekarza rodzinnego pojawił sie problem bo Pani doktor najwidoczniej nie potrafiła tego napisać. Tłumaczyła sie ze jak syn bedzie po szpitalu to wtedy napisze. Tylko, ze dziecko leczy sie juz u niej ponad rok i jak narazie nic nie wspomniała o kolejnej wizycie w szpitalu. POLECAM TEJ CAŁEJ PANI DOKTOR DOKSZTAŁCENIE SIE.... ~msmasa » Zapytaj! Skomentuj! Pełna treść artykułu jest dostępna w publikacji: Medycyna Praktyczna Pediatria 2012/3 KOMENTARZ prof. dr hab. med. Ewa Tuszkiewicz-Misztal emer. prof. Uniwersytetu Medycznego w Lublinie W 2008 roku Adib i opublikowali dane dotyczące czasu, jaki upłynął od wystąpienia u dziecka objawów zapalenia stawów do pierwszej wizyty u reumatologa dziecięcego. Analizą objęto 507 chorych z rozpoznanym MIZS. Pacjenci z układowym początkiem MIZS trafiali do reumatologa w najkrótszym czasie, który średnio wynosił 1,6 miesiąca. Przebieg choroby u tych pacjentów może być bardzo ciężki i to najprawdopodobniej skraca okres leczenia przez lekarzy pierwszego kontaktu. U pacjentów z wielostawowym początkiem MIZS okres ten trwał średnio 6,2 miesiąca, najdłuższy był w łuszczycowym zapaleniu stawów i wynosił 8,6 miesiąca. Dziecko z przewlekłym zapaleniem stawów powinno trafić do reumatologa dziecięcego w ciągu pierwszych 6 tygodni choroby, na co również zwracają uwagę autorki komentowanego artykułu. 20% dzieci trafia na pierwsze badanie do reumatologa po ponad roku od wystąpienia objawów. Adib i wsp. uważają, że przyczyną tych opóźnień jest nieodpowiednie nauczanie reumatologii w Wielkiej Brytanii. W Polsce jak dotąd takich badań nie przeprowadzono, ale na wielu wydziałach lekarskich reumatologia dziecięca jest nauczana w bardzo ograniczonym zakresie. W dostępnych polskich podręcznikach pediatrii brakuje kompleksowego i nowoczesnego potraktowania MIZS, co uczyniono w komentowanym artykule. Artykuł stanowi doskonały materiał szkoleniowy, w sposób usystematyzowany zwraca uwagę na wszystkie elementy MIZS, począwszy od epidemiologii, następnie podkreślając udział czynników genetycznych i środowiskowych w wywoływaniu choroby, przez aktualnie obowiązujący podział i kryteria diagnostyczne w zależności od początku choroby. Omawiając poszczególne podtypy choroby, zwrócono uwagę na najważniejsze objawy i powikłania. Treść artykułu jest skondensowana, a każde zawarte w nim zdanie jest istotne. W rozdziale dotyczącym diagnostyki różnicowej zwrócono uwagę na najważniejsze inne przyczyny objawów ze strony stawów, w tym bardzo istotne różnicowanie z chorobami nowotworowymi (białaczka limfatyczna). Z kolei w rozdziale dotyczącym badań obrazowych autorki zwróciły uwagę na dużą przydatność rezonansu magnetycznego, bowiem nawet we wczesnej fazie choroby badanie to pozwala wykazać przerost maziówki oraz zobaczyć chrząstkę stawową, tkankę kostną i szpik kostny. Jest ono również bardzo istotne w niejasnych przypadkach. W ostatnich latach opublikowano dużo danych dotyczących MIZS o początku uogólnionym (UMIZS). Postać ta różni się zasadniczo od postaci o początku wielostawowym i nielicznostawowym, sprawiając wiele trudności diagnostycznych, dlatego pozwalam sobie na dodanie kilku zdań o tej postaci choroby. Patogeneza MIZS o początku nielicznostawowym i wielostawowym opiera się na zaburzeniach układu odporności nabytej, co odróżnia je od zaburzeń układu odporności wrodzonej w postaci o początku uogólnionym. Tę postać zalicza się zatem do chorób UMIZS może mieć przebieg monocykliczny, wielocykliczny lub przetrwały. U wielu pacjentów z wielocyklicznym lub przetrwałym UMIZS obserwuje się ustępowanie objawów uogólnionych w ciągu pierwszych miesięcy lub lat choroby, natomiast proces zapalny obejmuje stawy obwodowe. W związku z tym w 2011 roku eksperci odpowiedzialni za opracowanie zaleceń dotyczących leczenia UMIZS wyróżnili dwie postaci przebiegu klinicznego: pierwsza postać - z dominującymi objawami uogólnionymi oraz druga - z dominującym zapaleniem Do wyszczególnionych przez autorki artykułu punktów do zapamiętania dodałabym jeszcze następujące: Każde dziecko z zapaleniem stawu lub stawów należy skierować do reumatologa dziecięcego. Dziecko utykające i/lub z zaburzeniami chodu powinien zbadać reumatolog dziecięcy. Tło "reumatyczne" choroby należy rozważyć u wszystkich dzieci, u których mimo zastosowania leczenia, w tym antybiotykoterapii, utrzymuje się gorączka (może to być postać o początku układowym). Konieczna jest stała współpraca reumatologa prowadzącego leczenie z lekarzem pierwszego kontaktu stale opiekującym się dzieckiem (szczepienia, leczenie zakażeń). Odpowiedziała prof. dr hab. n. med. Elżbieta Smolewska Klinika Kardiologii i Reumatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi Skróty: GKS – glikokortykosteroidy, MIZS – młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, NLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne, OB – odczyn opadania krwinek czerwonych, – podskórnie Zgodnie z aktualnymi zaleceniami po jak najwcześniejszym rozpoznaniu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS) należy rozpocząć odpowiednie leczenie dostosowane do aktywności choroby i uwzględniające tzw. czynniki złego rokowania. Należą do nich: płeć żeńska początek choroby we wczesnym dzieciństwie CHAQ (Child Health Assessment Questionnaire) >0,75 na początku choroby symetryczne i aktywne zapalenie stawów przyspieszony OB obecność czynnika reumatoidalnego (RF) obecność przeciwciał przeciwko cyklicznemu cytrulinowanemu peptydowi (anty-CCP) obecność antygenu HLA-B27. Głównym celem leczenia jest wywołanie remisji choroby. Aby to osiągnąć, należy podać: NLPZ (p. tab.) GKS dostawowo, doustnie ( lub dożylnie ( [dawki i długość leczenia ustala reumatolog indywidualnie dla każdego pacjenta]) leki modyfikujące przebieg choroby: – lekiem pierwszego wyboru jest metotreksat (10–20 mg/m2 pow. ciała, maks. 30 mg/dawkę raz/tydz. lub podskórnie [ podawany łącznie z kwasem foliowym – inne leki to: sulfasalazyna (20–50 mg/kg mc./24 h), cyklosporyna A (2–5 mg/kg mc./24 h), hydroksychlorochina (4–6 mg/kg mc./24 h) – leki biologiczne: etanercept ( raz/tydz.), adalimumab ( raz/2 tyg.), tocilizumab ( raz/2 tyg. w postaci układowej, raz/mies. w postaci wielostawowej). Leki te są bezpłatne dla pacjentów, którzy nie odpowiadają na leczenie standardowe i spełniają kryteria włączenia do programu lekowego (program leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym Kwalifikację do programu przeprowadza reumatolog opiekujący się pacjentem. Tabela. Rodzaj i dawkowanie NLPZ w leczeniu MIZS Nazwa leku Wiek dziecka Dawka ibuprofen od 1. rż. 30–40 mg/kg mc./24 h w 3–4 dawkach naproksen od 5. rż. 10–30 mg/kg mc./24 h w 2 dawkach diklofenak od 12. rż. 1–3 mg/kg mc./24 h w 2–3 dawkach W celu utrzymania remisji konieczna może być modyfikacja leczenia w zależności od aktywności choroby. Istotnym elementem leczenia jest rehabilitacja dostosowana do potrzeb pacjenta, a także opieka psychologiczna. Nie ma szczególnych zaleceń dietetycznych dla dzieci z MIZS, poza obowiązującymi dla całej populacji. Piśmiennictwo: 1. Smolewska E., Żuber Z.: Aktualne cele, możliwości i perspektywy leczenia młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów w Polsce i na świecie. Forum Reumatologiczne, 2016; 2: 14–20 2. Opoka-Winiarska V., Żuber Z., Smolewska E.: Diagnostyka i leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów – praktyczne wskazówki dla pediatry. Pediatr. Dypl., 2017; 3: 6–18 3. Smolewska E.: Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów – obraz kliniczny, diagnostyka i leczenie. Stand. Med. Pediatr., 2018; 15: 251–258 4. Giancane G., Alongi A., Ravelli A.: Update on the pathogenesis and treatment of juvenile idiopathic arthritis. Curr. Opin. Rheumatol., 2017; 29: 523–529